Հրակ Փափազեան

ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

                                      Ամպիս մէջ

Սկսիմ քառանկիւն մը մրոտելով.
Գրչով շոյեմ ճերմակը թուղթին մինչեւ մելանս յղանայ։

բառ մը
բառեր

Պարապութեան դէմ է փորձս որ կ’ընեմ
պահուած լիցք մը գտնելու յոյս- թէ՞ պատրանք -ով

ով գրուեցաւ

ենթադրութիւն՝
թէ բառ շարելով պիտ’ մօտենամ ես ինծի,
ամպիս մէջ այս պարուրուելով քիչ մ’աւելի հասկնամ թէ
այս սեղմ պահին գոնէ
նստեր կը գրէ ով
Ով է

                                                                                                           Պոլոնիա, Լիբանան
                                                                                                           17 Սեպտեմբեր 2013

                                      Թիւ 49

Թիւ 49-ին մէջ 3 ենք հիմա 1 շարքի վրայ
օրիորդ | ալեհեր մարդ | ես

Կը սպասենք վարորդին որ
սուրճի դադար կը վայելէ

Սուրճին չափ ալ թանձր է պահը հոս մեր մօտ

Ծերունին
ալեւորին վերապահուած հանդարտութեամբը յամառ
ակնոցներուն ընդմէջէն ուղիղ դիմաց կը նայի
Օրիորդը
զուսպ նստած, պայուսակն ամուր սեղմած գրկին, գլուխը կախ կը սպասէ
այնքա՛ն հեզ ու շնորհքով որ
մայրն ալ ձեւով մը հոս է, ձեւով մը 4 ենք գրեթէ

Ու ես
պատկերն արդէն ներծծած իր լարումովը բերրի
ներքին քաղցր մղումով նորէն թուղթին կը դիմեմ՝
խտանալու համար հոն
ու պարուրուելու անով
մինչեւ բառերս երկչոտ
կամ այս դեղին մարշրուտնին
հասնին վերջին կանգառին

                                                                                                                Երեւան
                                                                                                                9 Ապրիլ 2014

                                      Նեփալ

Դարպասը ճչաց
աչքերս գացին յայտնումդ պատրաստող ծանր երկաթի հրումին
Նեփալցի աղջիկ

Նեփալցի եղար այդպէ՛ս
դուրս եկած պահուդ
դիպուածով
դիտողիս մտքին, քմայքին

հազիւ գծուեցար պաստառիս՝ գացինք Նեփալ

ինկաւ տարազդ սպասաւորի
եւ ծաղկաւոր փէշ արձակ մազով
եղար ձեր գիւղ

դեղին էր
քաղցր
թախծով

«ահա՛» ըսիր
«տունը մեր»
եւ ներսն եղանք

զաւակներդ ելան գիրկդ
մայրդ լացաւ վրադ
հայրդ՝ չկար
ամուսինդ՝ հոն էր չկար

անշարժացաք.
Լուսանկար։

Ձայն մը առինք ետ եղանք հոս
պարկը նետեր էիր աղբաման

դուն էիր
հիմա
հոս
հագիդ սպասաւորի
մուճակներ
գոգնոց
հոս

Ասֆալտն աչքերովդ քերթելով
դանդաղ մօտեցար դարպասին

ու բացիր զայն ճռինչով։

Զաւակներդ իջան գրկէդ
մայրդ լացաւ վրադ

                                                                                                            Պոլոնիա, Լիբանան
                                                                                                            24 Սեպտեմμեր 2014

                                      TAKEOFF

Կը սուրանք յառաջ
կռնակս կը քամուի աթոռին
                                          կը ճզմուիմ
Տոկալ կը փորձեմ

Կաթիլներ պատուհանը լայնքին կը պատռեն
չլալ կը փորձեն

Takeoff

Բան մը զիս վար կը քաշէ
                                           երկիրը չէ
Շէնքերը կը փոքրանան
                                           կաթիլքին հետ կը ձուլուին
Կը մտնեմ ներս ամպերէն բայց
                                           սիրտս կարթի մը նման
                                                                                      անոնցմէ
                                                                                                    վար
                                                                                                          կը
                                                                                                             կա
                                                                                                           խ
                                                                                                          ե
                                                                                                        մ
կարթիս թելը կը փրթի
սիրտս կ’իյնայ
վարը տեղ մը կը մնայ

Եւ ամպերու դաշտին վերեւ
անարիւն μան մը հիմա
աւելի քան մինակ
մինակէն ալ պակաս
կը մնայ

                                                                                                       Օքսֆորտ
                                                                                                       3-6 Ապրիլ 2015

 

                                      անԲար անբառ

Բառերը չեն գար
Բառերը չկան

կայ սիրտ
               – թելեր է նետած քաղաքէ քաղաք
կայ շունչ
               – չեկող արցունքի տենդով ու հեւքով
կամ ես
   կաս դուն
      կանք մենք
կարօտ

Բառերը չկան
Բառերը չկան

                                                                                                    Օքսֆորտ
                                                                                                    27-30 Յունուար 2015

ԾԶ. Տարի, 2017 թիւ 1

Your email address will not be published. Required fields are marked *