Թամար Պոյաճեան

ՀԱՅԵԼԻՆԵՐՈՒ ԱՅԳԻԷՆ

կախարդական                                                                                      կատարեալ

                               ես                                                                     դուն

                   կ՚ըսէ                                                                                    բայց

                               հայելիին                                                     երբ նայիս ՝

                                           ի՞նչ                կը               տեսնես

կոտրուած                                                                                                  կոտրտուկ

 

                                                             Ես կը նայիմ հայելիին մէջ
                                                                        ինքս կը փոխեմ ՝

 

Why do you speak in your native tongue,                                                              when my language

offers all that is needed for you?                                                           when my language provides

you a way to express, all that I need of you?                                       why do you want

your own, when you have me? move subject(i)v(i)t(i)y                    I am not the color of your

skin. I do not see you, only that in you                                                 which is not me. I can

tell all your stories, your dreams, your                                                  nightmares because I

am a part of them. Why do you see when                                                         you look in the mirror

i change

                                                             أنا ինք

ան
նա                                                             ան նա                                                 նա
                                                                               ան նա                      ան
եւ                         աշխատանք՝ արդիւնք մը           կրկներեւոյթ մը

                             ուր
                             անհանդարտ անհաւատի մը՝   կրկներեւոյթ մը

                             պատրանք ՝ կրկներեւոյթ մը     կրկներեւոյթ մը

եւ                         դաշտ՝ անդաստան                                       փրցնել
                             ուր                                                               փրցնել
                             քաղցրաբարոյ ջուրը կը փրցնէ             փրցնել

եւ                        խաբեբայ                                  հայելի
                            ուր
                            վարպետ նկարիչ՝                հայելի
                                                                            հայհոյել

հայել հայելի

                                                                         հայեցակէտ
եւ     ուր դուն հաւատքով կ՚ապրիս. երեւոյթը ուր երազ է.
ինչ

            ուր որու մարմնին դուն կը կռթնիս երբ գիշերը
            խաղաղ է. ուր ես. դուն ես։

քանի կը կարծես որ դուն ես հայելիին պայքարը

խաւարէն՝ լոյսը որ մեզի կը պահէ ճակատագիրէն
հեռու

որուն մթնշաղ յոյսերով կը լուսաբանենք մեր էջերը

ան ինչ որ ըսին պիտի ըլլայ՝ եւ մենք հաւատացինք

ուրիշ յոյս ունէինք -մինակ այդ օրը որուն խաբեբայ

լոյսը մեզի յիշեցուց անդրադարձը մեր ճակատագրին
            մեր լեզուն

քանի որ ըսիր անանկ է, անանկ թող ըլլայ

հայելի՝

գիրդ կը ծաղրէ պատմութիւնը ընթերցողին

ականատեսին. որուն խօսքը մակագրած ես

քու շուքովդ։

 

եղիր պատկերագէտ կեանքի, եթէ չըլլայ երազ

եթէ ձայներու պակասը զգաս

դիմէ անցեալին. աւարտած

գրոյ շուքին։

 

քանի որ գրեցիր անանկ է

անանկ պիտի չըլլայ

հայելի՝

պիտի մնայ միշտ մեռելադիմակ մը

 

պիտի ապրի

միշտ

շուքի

մը՝

 

միւսինը

որ

քուկդ

է

ԾԶ. Տարի, 2017 Թիւ 1

Your email address will not be published. Required fields are marked *