Փանոս Ճերանեան

ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

Պատկեր

 

Աշունն այն տարի
մեզ անակնկալի բերաւ.
մեր տան բարտին ճամբեզրի
շարունակեց կանաչ մնալ։
Տերեւները՝ նման սիրոյ բացիկներու,
կը սօսափէին,
եւ ճնճղուկները
իրենց գոյն-գոյն ճռուողիւնով
չէին դադրեր արեւագալը հարսներգելէ։

Սէնք ուզեցինք միաձուլուիլ
տակաւ կորսուող
այդ յամեցող աշունին հետ,
եւ զուր փնտռեցինք այն անծանօթը,
որ մեզ առնէր
այդ պատկերին մէջ գունագեղ,
բայց չգտանք …

 

Նկատում

 

Լուսաբացին
մայթէ ի մայթ եռուզեռող
թռչուններու ստուերներու
                   ի՜նչ անաղմուկ բազմութիւն …

Կէսօրէ ետք՝
քիչ-քիչ մեկնող
ու ետ դարձող մարդոց միջեւ
                    ի՜նչ լուսաւոր հանդիպում …

Երեկոյեան՝
մայրամտող արեգակի
եւ նորայայտ լուսնի միջեւ փոխանակուած
                    ի՜նչ սիրալիր սեւեռում …

Իսկ գիշերուան ուշ ժամերուն՝
ամայութի՜ւն ամէնուր –
ճանապարհը քեզ առանձին կ՚առաջնորդէ
                   չես գիտեր ուր։

Մտերմիկ Հայքու

 

Կը սիրէ զիս, չի սիրեր …
Ապրիմ-մեռնիմ ծաղիկը
Շիրմաքարի մը կողքին։

 

Մատթէոս Զարիֆեանին

 

Հովը անցաւ
աշնան ծաղկի ջերմութեամբ
քերթուածէդ
սիրոյ տողեր շշնջելէն
լուսամփոփիս վարդակարմիր ճաճանչին

իսկ ես արթուն
ողջ գիշերը
հովին սոյլը
կը լսէի տակաւին …

 

Առնչութիւն

 

Ծա՛ռ,
տերեւներդ
մօրս արցունքներուն նման
առատ կը թուէին,
բայց քեզ լքող
թռչուններն ի տես
տերեւ-տերեւ
կ՚արտասուես …

ԾԶ. Տարի, 2017 թիւ 4

Your email address will not be published. Required fields are marked *