Առաւօտները հորիզոններէն անդին կը ննջեն,
Իսկ ցերեկները
Մեղկ, անհորիզոն պահեր կը գծեն՝
Փարելու համար
Մթութիւններու
Նախահորիզոն լլկիչ ժամերուն։
Ո՛չ մէկ խնկարկու թող ողջունէ
Զիս,
Ծուխի նման ծլարձակուող
Տիեզերաբաղձն եմ լոկ։
Զոյգ սլաքներու սպասում մը պիրկ
Կ՚անդամալուծէ գրեթէ շրջանն էլեկթրոնիք անգոյ թելերուն,
Որոնք կը գուժեն
Միացումներու,
Ապա վերստին բաժանումներու պահերն ահարկու։
Ես իմ եսիս մէջ կղպուած այնպէս՝
Եւ շուշաններու սպիտակութեամբ
Բազմապատկուող արեւատենչն եմ:
Յապաղումդ արդէն՝
Չքամուող մրուր:
Դարձիդ՝
Մարգարիտներս շռայլօրէն սերմանեմ պիտի
Զգացումներուդ ամենանրբին թուլութիւներուն….
