Մարուշ Երամեան

ԼՈՅՍԻ ԿՂԶԻՆԵՐ

I — հանդիպեցանք կրկին.

Լուսաւոր կղզիներ     հանդիպումներն այս
Մեր մութերը կամրջող

Լրիւ մութ չէր, ո՛չ,
Լուսաւոր կղզիներն
Իրենց ցոլքերը կը նետէին հեռուներուն

Մինչեւ ծնունդը մեր
Եւ հաւանաբար մահը նաեւ

Երբ պիտի մարին փոքրիկ կղզիները մէկ-մէկ
Ու խաւարին մէջ

Պիտի ծնի այն
Որ օր մը վիժեցաւ
Եւ զոր կոչեր էինք
ՄԵՆՔ

II — հանդիպեցանք կրկին.

Ամչկոտ չէինք
Կամ տագնապահար

Միայն շուարած

Ցանկութիւններու
Եւ իրականացած երազներու միջեւ

Երբ վերադառնաս
Ո՞ւր վերադառնամ

 

III — հանդիպեցանք կրկին.

Թափեցան բառերը կարօտի
Երաշտ մարմնիս վրայ

Խեղդամահ եղայ

ջրամոյն

                     Բառերը՝ լաստեր
                     Ա՛լ չփրկեցին

                      Ալիքը մեծ էր
Նաւարկելը՝ խիստ

Եւ չփրկեցին,
Ո՛չ բառերը՝ զիս,
Ո՛չ դուն՝ բառերս.

Եւ երաշտի մէջ
Մեռանք
բառամոյն

 

IV — լեզուն քիմքիս փակաւ

Երբ բառերը շփոթահար
Վազեցին ճչալով
Սարսափած առատութեան հրէշէն

Բառերու թագուհին առեւանգեալ էր
Ու անհետացած

Որոշեցի խաղ ընել
Խաղ ըսել ու
Կաքաւել

Արիւնեցայ
Բառերը նշդրակներ
Երակներս լայն բացին

Մահը ժպտաց
Քու ամենէն տաք դէմքովդ

Տաղեց մորթս

 

V — հանդիպեցանք կրկին

Ոչինչ կար փոխուած
Նոյնն էր համը բերնիդ
Որ անձրեւեց մէջս

Նոյնն էր ձայնդ խորունկ
Որ կը հերկէր մարմինս ակօս-ակօս
Ու կը ցանէր
Ոչինչ

Նոյնն էր նոյնիսկ … ոչինչը ամենազօր
Եւ նոյնն էի ես
Հրդեհովը կարօտիս

Որ ահա՛ կը տեսնե՞ս
Կրկին կրակի տուաւ ամէն ինչ

Նոյնիսկ յոյսը օրերուս

 

VI — յետոյ գինով էի

Թէեւ ոչինչ կար գինովնալու

Իսկ մէջս

Օ՜ մէջս այնքան ոգի կար
Որ դուրս չելած
Արդէն թորեալ ոգիով
             Ոգելից
                          Ոգի լից
Գինով էի

Եւ լոյսերը մէկ-մէկ կը մարէին

ԿԱ. տարի, 2022 թիւ 1