* * *
Իմ հոգին արարչութիւնն է Աստծոյ,
որ երկինք պիտի տանեն անկումիս սպասող հրեշտակները ստրկամիտ:
Բայց ես մարմին ունեմ ըմբոստ,
որ տուել եմ խրամատներիդ արնածարաւ,
եւ ծածկում եմ,
ահա,
քո մարմինը փխրուն
մարմնով իմ պողպատէ,
բեկելով սլացքը դէպի քեզ սուրացող մահաբեր գնդակների:
Ես կառչել եմ այս հողին իմ գոյութեամբ,
ինչպէս ծառն՝ իր արմատներով,
ինչպէս քարն՝ իր ծանրութեամբ,
եւ համբուրում եմ նրա մէջ
այն արիւնը,
որ այս երկրի փրկութեան համար
թափւում է հայ զինուորի սրտից:
* * *
Ես խնամքով հաւաքում եմ բոլոր քարերը,
որ մարդիկ նետում են իմ ուղղութեամբ:
Մի օր անպայման
տուն կը կառուցեմ այդ քարերից:
Եւ յետոյ, տեսնելով տունն այդ,
մարդիկ զարմանքից
քար կը կտրեն,
քա՛ր աւելի,
քան քարերն այն,
որ նետել են ինձ վրայ:
* * *
Դժուար է սեփական ոտքերի վրայ
գետնին կանգնելը,
մանաւանդ,
երբ հենց քո՛ ուսերին է իջնում
տիեզերքն
իր ողջ ծանրութեամբ:
* * *
Ժամանակը
վիթխարի մի գնացք է,
որի մէջ յայտնուած
ամէն ուղեւոր
անսպասելի մի կանգառ ունի:
ԾԹ. տարի, 2021 թիւ 4
