Բանաստեղծութիւն

Բանաստեղծութիւններ կան, ուր փրփրուն գետեր կը հոսին, ուր հովեր կը խօսին, աստղեր վար կը թափին, քամին՝ հարցում-պատասխան իրար անցուցած գլուխը... Կարդալ աւելին

Ալիքներդ ունկերուս մէջ կը շառաչեն կամ մեղմաձայն կը փսփսան տակաւին … Նախահայրերս բարձր լեռներու, խորունկ կիրճերու բնիկիներն էին, իրենց ոտքերը... Կարդալ աւելին

ՇՐՋԱՆԱԿ Ա   անգղ Մեհենագիր Ա ծնունդ առանց այլեւայլի կը ծնիս դուն զիս լուսանցքին կ’արձանագրուիմ հակող նախկին հրաշագործ Գիրիդ ձգտող... Կարդալ աւելին

Վերադարձի ճամբու վրայ ենք ես ու դուն Վայրէջքի ճամբու վրայ ենք ես ու դուն Աչքերնիս հողին յառած Նահանջի Ճամբու վրայ... Կարդալ աւելին

Այս մէկը բանաստեղծին քերթողական աշխատանքի վերլուծումը չէ, այդ մէկը ան­ցեալին կատարած եմ Ազդակ եւ Ասպարէզ օրաթերթերու էջերուն` փոքր փոփո­խութիւններով, եւ... Կարդալ աւելին

ԱՍՏՂԵՐԷՆ ԻՋԱԾ ԿԻՆԸ   Քալել չէր գիտեր Ամբողջ կեանքը թռչեր էր Երազները թեւերու պէս հագած Արթնցեր էր լուրթի երանգներուն մէջ... Կարդալ աւելին

Էր հոն առաջ ինձմէ առաջ
էր
կը սպասէր
                    կամ թերեւս
կար միայն
      հեռակայ
կամ առկախ
                  կը բախէի անոր կը խուժէր Կարդալ աւելին

Ես սուտ մարդն եմ
ցուցափեղկի գաճէ արձան
  որուն ոչ ոք բարեւ կու տայ
  կարծելով թէ տեղս կայնած
  մէկը կայ
համեղ պատառ անօթութեան աչքերուն մէջ
սովը սառած ՝ ճերմակ լոյսի ակռաներով
  զիս կը լափեն հազար կողմէն ու կը կլլեն Կարդալ աւելին

Վրանները լարեցինք, 
մեր վէրքերն ու միամիտ աչքը միակ 
անոնց շուքին, անոնց շուքով քնացնելու 
– արեւն արդէն ընկղմած էր 
մեր արեան մէջ ճահճացած –
սակայն մոռցանք մեր ջիղերը վրաններու պէս լարել: 

Կարդալ աւելին

Մութին մէջէն գտայ բոլոր կորսուած բառերդ             ձայներս խեղդուած
ես ուրուայնամուտ պատմութիւնդ էի
գմբէթ որ իր խոշորաբիբ աչքը խրած էր խորութեան հողի
Սիւն՝ ուր երեկոն հանեց պատմուճանքը հիր
երբ Լեռնաշղթան թաթը զուգառաջ
գլուխը դրաւ գիշերուան ուսին Կարդալ աւելին

Երէկ լուսինդ խաւարեցաւ Նիւ-Եորք,
արգիլուած քաղաք է ինծի
համարեա՛ ծայրաբեւեռ
սփիւռք
ամերիկեան անապատ անծայր
  ուր հասար երկար տառապանքի սիրո՛ւն կեանք
  — օրերդ լուսնէ թափանցիկ —  Կարդալ աւելին

Ես՝ բառերի անդրածին, ես բառերի բնակիչ,
Ինչպէս քամին, որ ունի կապոյտ եզր ու սահման։
Ամենատեղ անձրեւներ մերթ դառնում են ինձ դրկից,
Բայց նիրհիս մէջ իսկ չունեմ արեւից զատ հարեւան։

Կարդալ աւելին

քաղաքը

           փչեց մազերուս մէջ
եւ
           ես

            ծերացայ

     II Կարդալ աւելին

Վերստին դա՞րձ մը
Թէ
Դառնալ – նորէն
  Դէպի անոր որ վայր մըն էր երէկ
  Օդանաւէն դիտուած մանկութիւն մր լոկ
  Որ լոյս ու ստուերի մէջ,
Տարուբեր կ՚ըլլար
Հեռու–հեռաւոր անծանօթ ու բիրտ 
Արեւանման մոլորակի պէս Կարդալ աւելին

Երթեւեկը կանգ առած է ափիդ մէջ,
երակներուդ, արիւնիդ,
մինչ աւերակ քաղաքի
յոգնութիւնը կը թանձրանայ
մատներուդ մէջ, ջիղերուդ,
կշտամբելով քեզմով քեզ:

Լճացումը կը յօրանջէ տանդ մէջ,
էութեանդ, հոգիիդ,
մինչ մոխրացած դէմքերու Կարդալ աւելին

Մենակեաց ու լուռ սուրբի մը նման
ձեռքերդ ծալած կուրծքիդ խաչաձեւ
եւ ականջներուդ թմբուկին վրայ
թնդանօթներու գոռոցը՝ իբրեւ
ալելուիա նոր՝
կը դիտես հեռուն,
գոյներէն անդին,
ուր հսկայ շէնքեր
հին խաւաքարտէ տուփի մը նման
ապակիի խշոցին հետ
                              Կարդալ աւելին

 ԵՐԿՈՒՆՔԻ ՑԱՒԵՐ 

  I

    Ժամանակներ անցաւոր 
կը խլրտան տեսիլները մոխիրին
մահուան մոխրագոյն պաստառին վրայ 

– Գիշե՞րն է այս սկիզբին
Կարդալ աւելին

Մամռակալած պատի պէս
Գանկս ամուր կը փակուի
Կատաղութեանս բոլոր շարժումներուն դէմ տկար…։

Գրակալիս մէջ յանկարծ
Կորիզային հիւլէները կը պայթին,  Կարդալ աւելին

Վաղուց արդէն բնակուած հմայական ցաւերով,
Կը շրջէի ես անդուլ դիւահարի մը հանգոյն,
Կը փնտռէի փրկարար բառս բարի,
Սակայն չէի յաջողեր ճշդել անունը անոր։

... Կարդալ աւելին

Զգայութեան մատները դողդոջ
Եղինջի նման դէմքիս կը հպին …։

Պահն է արարման, 
Այլ սերմեր չկա՜ն.

Արգանդը սիրոյ, գուրգուրանքին հրակէզ
Զնտան է միայն, 
Ուր արցունքով ոռոգուած  Կարդալ աւելին