Վայրկեանները ուժով կը հարուածեն։
Վայրկեաններ,
եւ իրենց վաղանցիկ երջանկութիւնը, ցաւը,
վաղանցիկ ուրախութիւնը, մինակութիւնը։
Անկումէն ետք լռութիւնն է
որ կը փորձէ զսպել։
Անկումէն ետք կայ վայրկեանը առանց... Կարդալ աւելին
ճիշդ է, ճիշդ է ուսերիս հորիզոնականն առանց պարանոցի,
ու էլ օձ ձայները ներս չեն սողոսկի,
ես պարտուողների սերնդից եմ,
քո թառափային բերանն ինձ զսպաշապիկ չի հագցնի
աստծուց զուրկ, ոսկորներից ծանրացած... Կարդալ աւելին
Աշունն այն տարի
մեզ անակնկալի բերաւ.
մեր տան բարտին ճամբեզրի
շարունակեց կանաչ մնալ։
Տերեւները՝ նման սիրոյ բացիկներու,
կը սօսափէին
եւ ճնճղուկները... Կարդալ աւելին
Տուր ինծի ձայնդ
Սուատ Մասի
որպէսզի կոկորդիս մէջ գրկեմ ոռնացող աղմուկը քաղաքին
ջնջելու յիշողութիւնը բոլոր գիշերներուն բազմադրուագ
ուր բնակեցայ իբրեւ վերջին արթուն պահակը
արցունքի ու մահուան
կախուած Կարդալ աւելին
Հանրակառքը դեռ կը կապէ
քեզ անցեալիդ։ Տարիներուն
որոնք արդէն կը տանէին
պատանեկան երազներու,
երբ աշխարհդ կը տարածուէր
թաղէն անդին։ Կը դիտէիր
այն համարձակ լակոտները...
Կարդալ աւելին
Երբ աւարտի ամէն ինչ
եւ սկսիս անիմաստ ու յարատեւ թափառումներուդ
ամայութեան մէջ մահուան ժամանակներուն,
մոռացումը պիտի գայ
եւ սրբէ
համատարած լռութեան հետ նոյնացնէ
յիշողութիւնդ բոլոր՝
դէպքերը նախ,
դէմքերը, վայրերը ապա, Կարդալ աւելին
իմ երակներով քո արիւնն է հոսում,
մա
իմ երակներով քո արիւնն է հոսում,
պա,
բայց ես ուրիշ եմ,
բայց ես ուրիշ եմ,
քո ժամանակ Երեւանն էր խօսում... Կարդալ աւելին