Սեւ այրի
ու ես, սէր իմ, յանկարծ քեզնով եմ լցւում, ոնց որ գիշերը ուրուականներով,
չկայ ոչինչ աւելի բացայայտ, քան այս թանձր մութը,
ու ես լուսնի գունատ հանդերձներում ցանցեր եմ նետում՝
ՄԱՄԻԿՈՆԵԱՆ ԱՐԱՄ
Ծնած է 1991-ին։ Դարմանական բուժում ուսանած է Երեւանի Մ. Հերացիի անուան պետական բժշկական համալսարանի հոգեբուժութեան բաժնին մէջ։ Գործերը տպագրուած են «Գրեթերթ» (gretert.am), «Ինքնագիր» (Inknagir.org), «Գրանիշ» (granish.org), «Մշակութային» (cultural.am) եւ այլ գրական պարբերականներու ու կայքերու մէջ։ 2016ին լոյս տեսած է անոր բանաստեղծութիւններու առաջին ժողովածուն՝ Ծանր ջուր։
Կարդալ հեղինակին այլ գրութիւնները
գորգոն մեդուսա
ճիշդ է, ճիշդ է ուսերիս հորիզոնականն առանց
պարանոցի,
ու էլ օձ ձայները ներս չեն սողոսկի,
ես պարտուողների սերնդից եմ,
քո թառափային բերանն ինձ զսպաշապիկ չի
հագցնի
աստծուց զուրկ, ոսկորներից ծանրացած…
Գրութիւններու արխիւ
