Երբ ներկայ կ’ըլլաք խմբային ցուցա­հանդէսի մը ու կը սկսիք աչքէ անցնել պատերը խճողող պաստառները, պահ մը կու գայ երբ կը նշմարէք կտաւ մը որ ձեր ուշադրութիւնը կը գրաւէ իր վրայ։ Կը շարունակէք ձեր ճամբան բայց կը վերա­դառնաք անոր։ Եթէ անիկա Նարինէ Իսա­ջանեան է, ապա կանգ կ’առնէք։ Կը կենաք, որովհետեւ անմիջապէս կը ներգրաւուիք անկէ եկող թրթռացումով։ Եթէ ուզէք այդ ազդեցութիւնը նկարագ­րող բառապաշար մը փնտռել, հետեւեալ գո­յականները (ուրիշներու կարգին) ի մտի կու գան. արմատներ, խորհուրդ, հող, փիլիսո­փայութիւն, ոգի, խորք, ուժ, տիեզերք, գե­տին, […]