Մարկ Նշանեանի Թարգմանական Դամբանական հատորը լոյս տե­սաւ Երեւան, 2024-ին, իբրեւ հրա­տարակութիւն «ԿԱՄ Փիլիսոփայական Գրադարան»ի։ Առաջին թիւն է մատենա­շարին, թէեւ չէ նշուած։ Գիրքին սկիզբը՝ բնաբան մը Ֆրիդրիխ Նիցչէ է, նախ՝ գերմաներէնով, ապա՝ հայերէն թարգմանութեամբ, որ է․ «Այս աշնան, հնարաւորինս չափ թեթեւ հագուածքով, երկու անգամ ներկայ գտնուե­ցայ իմ յուղարկաւորութեանս․․․»։ Բնա­բանը նաեւ կը գտնենք այն գլխուն մէջ, որ կը կրէ «Նիցչէի Յաւիտենական Վերա­դարձը» վերնագրութիւնը։ Փիլիսոփային խելագարութեան ժամանակէն՝ «կատա­կախառն խօսքեր»ով նամակէ մըն է անի­կա, «ամբողջովին գիտակից տեսակէն» յետ գրութեան մէջ։ Թէ Նշանեան ինչո՞ւ ընտրած […]